
Ode aan mijn arme trouwe autootje
LevensperikelenMijn lief, trouw, arm autootje, Het was geen liefde op het eerste gezicht, toen echtgenoot Albert zei: “Ik wil die auto!”, een vinger naar de tv-reclame gericht. Ik zei: “Dat lelijke ding? Die hoef ik niet!”, maar Albert drong aan: “Wacht maar tot je ‘m in het echt ziet!” Nog vóór de proefrit was ik overstag, wat zat dat ruim en fijn en ik had verder geen beklag. Wat was ik blij toen je mee naar huis mocht, zo’n grote-mensen-auto had ik altijd al gezocht. Ruim 6 jaar bracht je ons overal en maar zelden was je in verval. We deelden lief en leed, tot die noodlottige donderdagavond toen je ons naar de supermarkt reed. Die meneer deed het ook niet expres, achterop ons botsen, die avond rond half 6. De schade was best flink, maar met een afscheid zagen we geen link. De schade-expert heeft naar je gekeken en ongeveer een week daarna vertelde hij wat hem is gebleken. Hij verklaarde je economisch totaal verloren en vond een opkoper aan wie […]