Zo’n 5 weken geleden werden er maatregelen vanwege het coronavirus ingevoerd. Inmiddels is de intelligente lockdown verlengd tot 20 mei en zijn alle evenementen tot 1 september 2020 afgelast. Toch ben ik er niet somber onder en voelt het voor mij niet als de zoveelste tegenslag. Vlak voor de crisis was ik aanbeland op het punt dat ik dingen deed omdat ik wist dat ik ze ooit leuk vond en dat ze nodig waren om niet geïsoleerd te raken. Hoewel ik het wel leuk vond, ontbraken het enthousiasme en de overgave die ik eerder had. Een periode van niets moeten en kunnen kwam voor mij niet geheel ongelegen, al had ik natuurlijk liever een heel andere reden gezien voor deze pas op de plaats.

Ik ben gelukkig lichamelijk gezond, hoef niet onmiddellijk te vrezen voor mijn baan en heb mijn appartement voor mezelf. Dat geeft mij de luxepositie in deze periode ook echt rust te krijgen.

Ontdekking

Evenementen en uitjes zijn erg leuk, maar ik kan goed zonder. Annulering is uiteraard jammer, maar het heeft geen verlammende werking. Ik vermaak me momenteel prima met lezen en schrijven. De laatste tijd ontbrak het aan energie en concentratie hiervoor en alhoewel ik al in de opbouwende fase zat, kan ik deze tijd goed gebruiken het plezier hierin weer terug te vinden.

Vooral nu merk ik hoe heerlijk mijn appartement is. Het is knus en een tuin mis ik nog steeds niet. Ik heb ontdekt dat het heerlijk is om het raam boven mijn bank open te hebben. Allerlei buitengeluiden stromen naar binnen en vooral wat later op de avond zijn het vooral natuurgeluiden. Als het te donker wordt en het raam moet dicht om het licht aan te kunnen doen, merk ik echt het verschil tussen de stilte. De ene een rustgevende natuurlijke stilte en de ander een aanwezige stilte.

Mijn werk gaat gewoon door. Het nagenoeg lege kantoor went. Als ik thuiswerk, kan ik me goed houden aan de normale werktijden. Ik kan mijn werkzaamheden heel goed loslaten, al geeft het wel rust om te weten dat ik eventueel iets later af zou kunnen maken.

Geen dikke spaarrekening

Wat ik in ieder geval niet over ga houden, is geld. Er zijn zoveel dingen die mijn interesse hebben, dat het uitgespaarde geld nu ergens anders heen gaat. Zo bestelde ik een lekker drankje bij Mederij Marcus, trakteerde ik mezelf op een boekenbox met goodies van Ander Wereld en werd ik patron van de folkband Rapalje. Zij organiseren in deze afstandelijke tijden regelmatig concerten via livestream. Daarnaast ging mijn hele boodschappenbudget eraan deze maand, maar aan benzine houd ik dan weer over.

Uitdagende boodschappen

Boodschappen doen vormt een nieuwe uitdaging. Ik heb het altijd al de hel gevonden. Het begint al met bedenken wat ik nodig heb en wat ik wil eten. Dan moet het nog in huis komen. In een supermarkt vind ik het meestal te druk. Zelfs met boodschappenlijstje race ik de hele winkel meerdere keren door en vergeet dan nog een aantal dingen. Aangekomen bij de kassa voel ik de druk van een snelle doorstroom. Alle boodschappen kwak ik op de band om ze aan de andere kant gestrest half in tassen half in het karretje te kwakken.  

Meestal ga ik de winkel dus niet in, bestel de boodschappen online, rijd mijn auto het pick-up-point in en rijd een minuten later relaxt weer weg. Met deze coronacrisis zitten alleen alle ophaalmogelijkheden constant vol en ben ik dus wel genoodzaakt de winkel in te gaan. Ik kies hierbij expres een ruimere winkel uit waar ik via de app met mijn mobiel kan scannen. Dat scheelt een hoop omdat het meteen de tas in kan. Aan de andere kant voel ik me nu bezwaard als ik bij een schap even goed moet kijken wat ik precies moet hebben.

Afstand houden is ook een uitdaging. Ik probeer zoveel mogelijk gangen te vermijden als er mensen in staan, te wachten tot ik ergens bij kan en zo goed mogelijk mijn keuze te maken zonder alles vast te pakken. Helaas lukt dat dus niet altijd even goed. Bijvoorbeeld als je in het midden van een gang staat en aan de ene kant een medewerker en de andere kant een klant ziet naderen. Dan zijn er nog steeds mensen die toch onverwachts vlak langs je heen racen. Ik probeer zo snel en efficiënt mogelijk te zijn, maar het is een uitdaging en kost veel energie. Al merk ik dat het me langzaamaan wel beter lukt.

Te bewust

Door de anderhalvemeterregel, ben ik me meer bewust van mensen om me heen. Dat is met boodschappen zo, maar ook met wandelen. Je mag nog steeds een blokje om, maar het geeft niet echt ontspanning. Wat ik nu goed merk, is dat ik meestal in mijn eigen bubbel zit. Lekker aan het genieten van de natuur. Nu ben ik meer bezig met de mensen die er lopen. Waar gaan ze heen? Moet ik even wachten? Ik vond het laatst behoorlijk druk in het park, waar ik dat onder normale omstandigheden misschien mee had vinden vallen.
Toch vind ik ook hier wel mijn eigen weg. Ik heb ontdekt dat het best rustig is als ik meteen na het werk ga wandelen. Daarnaast breng ik wandelend mijn plastic afval weg en verder zit ik relaxt op de bank met mijn raam open. Op mijn balkon staat alleen in de vroege ochtend zon en het waait er vaak. Dat maakt er nu zitten niet aantrekkelijk, maar in de zomer heb ik er wel weer plezier van.

Vakantieplannen

Waar ik wel van baal, is dat mijn vakantie naar Schotland geannuleerd zal worden. Voor het eerst in 10 jaar zou ik weer “echt” op vakantie gaan, naar het buitenland. Schotland staat bovendien al letterlijk 20 jaar lang op mijn verlanglijstje en het ziet ernaar uit dat dat er 21 zullen worden.
Nog steeds is er geen definitieve duidelijkheid. Mijn vlucht voor juni werd geannuleerd met gelijktijdige omboeking naar een vlucht een paar uur eerder die dag. Mijn terugvlucht werd geannuleerd en omgeboekt naar precies dezelfde tijd. Ik vind dat verwarrend, al mag ik ervoor kiezen mijn reis te annuleren en een reisvoucher te krijgen. Ik wil niet hoeven kiezen, want dat zou er op dit moment misschien toe leiden dat ik op andere punten geen recht op teruggave/omboeking heb. Voor nu wacht ik nog af, want in deze tijden is juni nog een eeuwigheid verder.

Verlichting

Dat ik me nu verrassend goed staande kan houden, wil niet zeggen dat het alleen maar goed gaat. Ik kan me ook zeker niet altijd even goed concentreren en soms ben ik echt wel onrustig en droevig. Dat vertaalt zich alleen niet naar een verlangen naar iets dat nu onmogelijk is.
Ik realiseer me dat dit een heftige periode is die iedereen anders beleeft. Ik kan alleen maar hopen dat velen hier goed doorheen komen. Het is dan ook mooi om te zien dat er allerlei alternatieven bedacht worden die toch een beetje verlichting geven. Ik wens dat iedereen zo’n lichtpuntje kan vinden.