Zoals ik al eerder schreef, ben ik geen huisvrouw. Ik ben niet goed in huishouden en ik zie het niet. Als ik het dan wel zie, ontbreekt meestal de energie en lijkt het een enorme klus. Dat is het dan inmiddels ook, maar ik kan me er niet toe zetten om een vloer die schoon lijkt toch te gaan stofzuigen. Mezelf motiveren is nooit mijn sterkste punt geweest en voorheen was dat niet zo’n probleem. Met zijn tweeën heb je een stok achter de deur. De ander kan je (proberen te) motiveren of het zelf doen. Nu ben ik op mezelf aangewezen. Dan zou je denken dat er ook niemand last heeft van mijn zooi. Tot ik op zaterdag op het punt stond om weg te gaan. Kater Courage was erg onrustig en besloot maar gewoon in de kattenmand te plassen, terwijl de kattenbak helemaal niet zo vies was. Zou het feit dat de rest van het huis een slagveld was hem dan toch geen goed doen? Ik besloot thuis te blijven en het huis, voor mijn doen, flink onderhanden te nemen.

Dat ging natuurlijk gelijk al fout, want ik begon in de keuken met het uitruimen van de vaatwasser. De schone vaat moest opgeruimd worden in de woonkamer, waar een net geleverde nog ingepakte loungesethoes stond te wachten. Als ik die nou gelijk uitpakte, dan konden de dozen weggegooid worden en scheelde dat gelijk zooi in de woonkamer. Dus waggelde ik vastberaden met loungesethoes naar de tuin om er daar achter te komen dat de hoes veel te groot was. Die moest dus geruild worden. Maar opvouwen is zo’n gedoe, op de loungeset laten is ook geen optie, dus dan er maar af halen en tijdelijk op de eettafel in de woonkamer leggen. Dat werd er dus niet beter op.

Gelukkig kwam nu wel al heel snel het inzicht dat dit niet kon gaan werken. Daarom is dat dus altijd zo’n enorme klus voor mij: door overal kleine beetjes te doen, heb je het idee dat je uiteindelijk nog niks hebt gedaan. Pas op de plaats maken, 1 plaats kiezen en gefocust blijven: eerst de keuken. Wel uiteraard geheel op mijn eigen tempo en op mijn eigen manier, maar uiteindelijk bleek ik zelfs een bruin aanrechtblad te hebben.

Nu was de woonkamer aan de beurt. Toch maar beginnen met die loungesethoes, want dat nam de meeste plek in en moest zo snel mogelijk retour. Wat een onding! Maar uiteindelijk zat het weer in het tasje en dat scheelde al een hoop in zooi. Een paar uren later bleek ik zelfs een bruine eettafel te bezitten.

Uiteindelijk bleef er nog maar 1 klusje over: stofzuigen! Makkie toch? Alles ging van zijn plek en ik liet de stofzuiger werken. Toen hij wat minder begon te zuigen, leegde ik het stofreservoir, maar hij leek niet echt beter zijn best te gaan doen. Na de gang en bijna de hele keuken gestofzuigd te hebben, besloot de stofzuiger dat het zo wel welletjes was en stopte abrupt. 20.30 uur op een zaterdagavond; ik kon het hem niet kwalijk nemen. Ik hoopte alleen wel dat hij ooit nog zou gaan werken.

Ik liet de stofzuiger buiten de kast afkoelen, want hij voelde best warm aan. Ondertussen vroeg iemand op Facebook zich af of de filter weleens vervangen was. De filter? Pfff… geen moeilijke vragen graag. Normaal gesproken hoefde ik alleen: “Dat klotending doet het weer niet!” te mopperen en de volgende dag werkte het ding weer. Die tactiek probeerde ik toch maar uit. Je weet immers nooit waar de kaboutertjes zich schuilhouden. Nou bleek inderdaad een paar dagen later dat de stofzuiger was bekoeld en het wel weer deed, maar niet optimaal. Jammer, waarschijnlijk waren de reparatiekaboutertjes op vakantie en hadden alleen de koeltekabouters hun werk gedaan.

Het filter-verhaal spookte nog in mijn hoofd en ik ging op onderzoek uit. Tijdens dat onderzoek is gebleken dat het stofreservoir op nog een plaats open kan en daar zat dan een soort wit lapje stof met een grijze rubberen rand. Ah, de filter nam ik aan! Ik haalde de filter van de stofzuiger af en daar bleek zich nog een geheim kamertje schuil te houden, wat nog geopend kon worden ook. Juist daar zat het probleem: een hele prop kat en per ongeluk opgezogen stuiterballetjes. Toen die eenmaal verwijderd waren en de filter uitgeklopt was, had de stofzuiger er ineens een stuk meer zin in.

Met het huis aan kant en het ingestelde doel om vanaf nu iedere dag na het eten een halfuur aan het huishouden te besteden, voelde ik me bijna de huishoudkoningin. Totdat ik nog even snel de kattenbak ging uitscheppen en deze op de terugweg naar binnen vakkundig op zijn kop liet kieperen. Je moet natuurlijk niet alles ineens willen…..