Toen kater Courage begin april 2015 ernstig ziek werd, begon het probleem waar ik eerder over schreef: kattenslaapleed, oftewel nachtelijk onophoudelijk aandacht vragen.

Courage probeert daarbij door de slaapkamerdeur heen te krabben, springt op bed, klauwt met nagels in mijn hals en gezicht, mauwt en loopt over mijn kussen. De dierenarts en de gedragstherapeute van de dierenarts vonden geen oplossing. Zelf probeerden we ook van alles: slaapplekken creëren met een kussen, slaapplekken creëren met zachte mandjes, kleding met geur neerleggen, slaapkamerdeur dicht houden en het onophoudelijke gekrab negeren, zachtvoer geven vlak voordat we gingen slapen, ’s avonds bewust op de bank gaan zitten met kat op schoot, noem maar op. Maar wat we ook probeerden, niets hielp. We probeerden erin te berusten en als ik mijn slaap hard nodig had, hield Albert, die maar weinig slaap nodig heeft, Courage bezig en kon ik slapen.

Na de scheiding was dat laatste natuurlijk geen optie meer en stond ik er alleen voor. Bovenop het kattenslaapleed kwam nog dat bij Courage nierproblemen en een veel te snel werkende schildklier werden geconstateerd. Kater Azacca met zijn blaasgruisproblemen bleek ook nog eens een voedselallergie te hebben. Met allebei apart dieetvoer dat de ander niet mocht hebben, haalde ik het altijd aanwezige voer weg en gaf ze op vaste tijden eten. Dat deed geen goed aan het kattenslaapleed: meneer Courage had ook ’s nachts honger. Ik liet de katten chippen en bestelde voerbakken die alleen op de betreffende chip opengaan. Helaas loste dat ook niks op.

Specialistische hulp

Na maanden van nagenoeg slapeloze nachten, zelf dokteren en het aanhoren van steeds meer goedbedoelde adviezen, besloot ik dat het zo niet langer kon en dat er meer specialistische hulp moest komen. Kattengedragstherapeute Yvonne van Kattenspel hoorde mijn problemen aan en bood hulp. Ik kreeg huiswerk: er moesten uitgebreide vragenlijsten ingevuld worden en de katten startten een korte filmcarrière. Aan de hand van die lijsten en filmpjes vormde Yvonne zich een beeld van het probleem.

Daarna kwam ze op bezoek om alles door te spreken. Ze nam zelfs speeltjes voor de katten mee om te kijken hoe ze daarop reageerden. Voor zulke oude katten (Courage is 16 jaar en Azacca 14 jaar) reageerden ze beide prima: de gecatnipte muizen vlogen door de lucht en de veren aan de hengel vlogen heen en weer. Yvonne legde het gedrag uit en wat er fout ging. Zo had ik het idee dat het meneer Courage niks uitmaakte of je nou schreeuwde, op tafel sloeg, hem op de grond duwde of uit wanhoop je eigen haren uit je hoofd trok: hij leek er echt niet van onder de indruk te zijn. Yvonne had echter wel stressgedrag bij hem gezien als hij werd gestraft. Stress die de relatie tussen Courage en mij geen goed deed en die ik (misschien schandalig genoeg) niet heb herkend. Hij bleef namelijk gewoon ongestoord doorgaan met proberen mijn bord leeg te roven of sprong gelijk weer op bed.

Oplossing

De oplossing voor het probleem lijkt simpel: het gedrag negeren. De slaapkamerdeur moet dicht en er mag totaal niet gereageerd worden op het krabben en mauwen. Dat hadden inderdaad al meerdere mensen gezegd, maar ik had het al geprobeerd en dat leek niet te helpen. Nu een deskundige zegt dat dit de juiste weg is en dat dit zou moeten helpen, weet ik dat ik het juiste doe voor de katten en dat ik ergens mee bezig ben wat op den duur effect moet hebben. Het zelf dokteren probeer je een tijdje, maar je weet gewoon niet zeker of het gaat werken. Als dan na een paar weken blijkt dat het niet werkt, probeer je gelijk weer iets anders en weer iets en weer iets en volhouden wordt steeds lastiger omdat je steeds wanhopiger wordt om iets te vinden wat wel werkt. Nu weet ik dat volhouden de enige manier is en zou moeten helpen. Ik heb ook de tip gekregen om een perspex plaat tegen de deur te monteren. Kattennagels hebben daar geen grip op en zo wordt het geluid minder wat zeker gaat helpen. Dat had ik zelf echt niet bedacht.

Verder weet ik nu ook wat er fout gaat, wat ik zelf fout doe en dat Courage daarop reageert. Dat helpt ook enorm om te weten, want dan wordt het schijnbaar willekeurige gedrag logisch.

Naast dit alles heb ik een flesje Bach bloesem druppels voor Courage gekregen om de rusteloosheid en zijn gerichtheid op mij minder te laten worden. Ik heb ook tips gekregen om hem zijn medicijnen zonder drama toe te dienen en hoe ik het zo comfortabel mogelijk kan maken aan de andere kant van de gesloten slaapkamerdeur.

Inmiddels ben ik begonnen met het negeren van het gedrag tijdens het eten en ben ik met de Bach Remedie gestart. Courage lijkt al rustiger te zijn of het komt omdat ik rustiger ben geworden omdat een oplossing is geboden. Daar heb ik namelijk zeker wel over nagedacht: slaap ik onrustig omdat de kat onrustig is of is de kat onrustig omdat ik onrustig slaap? Die vraag blijft onbeantwoord. De perspex plaat wordt binnenkort gemonteerd en dan kan ook het nachtelijke negeren beginnen. Ik ben heel benieuwd wat dat gaat brengen.

Ervaring kattengedragsdeskundige

Het inschakelen van een kattengedragsdeskundige is de moeite zeker waard. Het contact met Yvonne verloopt erg soepel. Ze reageert snel en wat ze zegt is begrijpelijk. Ze is deskundig en vraagt, na verkregen toestemming uiteraard, ook de benodigde informatie bij de dierenarts op om zeker te weten dat ze alle feiten heeft. Yvonne is prettig in de omgang, rustig, vriendelijk en kan je goed geruststellen. Daarnaast geeft ze ook de nodige nazorg.

Ik ben blij dat ik haar ingeschakeld heb, omdat ik nu meer inzicht in het gedrag van mij en mijn katten heb en daarop kan inspelen. Ik weet dat het ook goed is wat ik nu doe en dat het effect zou moeten hebben. Of de problemen ook echt opgelost kunnen worden, is afwachten omdat Courage gedrag vertoont dat bij dementie hoort. In ieder geval kan ik weer met goede hoop aan een oplossing werken en dat alleen al geeft rust.