Meer dan 14 jaar geleden werd Titus vereerd met een bezoekje van zowat elke kater uit de buurt. Hooo, dat was niet de bedoeling! We haalden Titus naar binnen en haalden de kattenpil. Net op tijd dachten we. Alleen, als ze op een bepaalde manier zat, leek ze best dik. Zo’n beetje half mei 2002 begon ze ook nog eens vreemd gedrag te vertonen. Ze liep naar de doos waar kater Courage altijd in lag en ik moest steeds met haar mee. Echtgenoot Albert had de theorie dat ze vast krols was. Tot die theorie werd ontkracht toen ik midden in de nacht wakker werd van gepiep. Het eerste dat ik toen dacht was dat ze vast een vogeltje had gevangen en ging op zoek, maar ik vond haar in een doos op zolder: trotse moeder Titus.

Totaal eigenwijs en zich niks aantrekkend van de met regelmaat toegediende hormonen werd Azacca op 21 mei 2002 geboren. Vandaag viert hij, totaal onverwacht eigenlijk, alweer zijn 14e verjaardag.

Zorgenkat

Totaal onverwacht, want waarschijnlijk heeft hij toch een tic overgehouden van het gebruik van de anticonceptiepil van zijn moeder. Toen hij wat ouder werd zagen we dat hij wat problemen had met diepte. Dan kwam hij aan rennen en had net iets te laat door dat de bank, de verwarming of de tafel in de weg stond. Daar hebben we stiekem wat om gelachen. Klimmen kon of durfde hij niet en met water drinken plonsde hij eerst altijd zijn neus onder totdat hij door had waar het wateroppervlak was. Wij dachten dat hij misschien slechtziend was, maar de dierenarts kon geen afwijkingen aan zijn ogen vinden.

Een paar jaar later bleek hij te lijden aan blaasgruis. Daarbij kristalliseren zouten uit de urine uit en ontstaan er blaassteentjes. Dat heeft hem een operatie en een speciaal dieet opgeleverd, waar hij zich echt strikt aan moet houden. Anders verstopt zijn plasbuis en dat kan leiden tot de dood doordat hij zichzelf dan eigenlijk vergiftigd.

Bijzonder

Verder is hij gewoon ons bijzondere speciale gevalletje en dat schrijf ik met tederheid. Kater Courage is zijn maatje, maar met de rest van onze katten heeft hij het nooit kunnen vinden. Hij is gewoon wat overenthousiast en lomp en kan de andere katten niet rustig begroeten. Ondanks dat hij bij ons is geboren, mogen we hem eigenlijk pas de laatste jaren knuffelen en voorzichtig optillen. Maar doe je dat te onverwachts, dan is hij daar niet van gediend. Als hij iets wil, zoals iets lekkers, dan kan hij je heel schattig aankijken en heel vragend en schattig mauwen. Maar hij kan je ook aanstaren of hij recht in je ziel kijkt. Roerloos…met van die grote ogen…minutenlang… voordat hij zijn blik weer afwendt en dromerig naar buiten staart vanaf zijn favoriete plekje: de rugleuning van de bank.

Dan ineens ziet hij iets buiten en gaat erop af om met een dikke poot weer binnen te hinkelen. Hij vindt bijen nogal interessant en leert maar niet dat die helemaal niet schattig zijn. Op zijn weg naar de bank ziet hij ineens een stukje modder liggen op de vloer en is ineens afgeleid van zijn poot: dat moet gegeten worden. Modder, plastic, stenen; als het op de grond ligt, is het eetbaar. De dierenarts ziet dit gedrag meestal bij honden en niet bij katten, maar zoals gezegd: Azacca is bijzonder. Hij is echt ons schattige klunsje en we hopen dat we nog jaren van hem mogen genieten.