Herfst, mijn favoriete jaargetijde en tevens een tijd van onder andere balans, opruimen, loslaten, oogsten en veranderingen. Thema’s die de laatste jaren bij mij een grote rol spelen. Tijd om balans te vinden.

In mijn hoofd zou de scheiding me namelijk zeeën van tijd opleveren. Waar het eerst schipperen was tussen wat we beiden wilden doen, zou ik nu tijd hebben voor alles wat ik leuk vind: lezen, schrijven (bloggen/penvriendinnen), me meer verdiepen in fotograferen, erop uitgaan om te geocachen (schatzoeken met GPS), social media, gamen, producten testen en reviews schrijven, evenementen bezoeken en weer vrijwilligen bij een kasteel. Wellicht zou ik eindelijk verhalen kunnen gaan schrijven.

Helaas zitten er ook in het leven de single maar 24 uur in een dag en waar eerst het eten klaarstond als ik thuiskwam van het werk, de huishoudkabouters hun werk deden, spinnen op magische wijze verdwenen na het in paniek uitgillen van angst en de boodschappen vanzelf op hun plek kwamen, moest ik daar nu mijn eigen weg in vinden. De zich in voorgaande jaren opstapelende problemen hadden bovendien voor een achterstand gezorgd die eerst weggewerkt moest worden. Een halfjaar na de scheiding had ik nog geen letter gelezen, weinig op papier (of beter gezegd: scherm) gezet, mijn games nog niet eens opgestart en was ik niet zoveel op social media als ik gedacht had. Het einde van de financiële misère had opgeleverd dat ik weer allerlei verschillende evenementen kon bezoeken, maar ook dat neemt soms een heel weekend in beslag. Daarnaast moest er nog 40 uur gewerkt worden en uiteindelijk besloot ik wat rust te creëren door een dag in de 2 weken minder te gaan werken. Dat was een feest, die eerste parttimedag, maar voor ik het wist zat ik alweer achter mijn bureau en had ik nog altijd geen letter gelezen. Moesten er dan toch hobby’s wijken? Maar wat dan? Ik vind alles leuk en kan niet kiezen.

Een tijdje geleden had ik het er met een kruidenvrouwtje over: hoe weet ik nu wat ik moet laten vallen en of ik iets moet laten vallen? Kan ik het toch niet allemaal combineren? Alsof ze wat magie had meegestuurd, werd het me in de weken daarna duidelijk: alles wat me niet gemakkelijk afgaat en me extra energie/moeite kost, ga ik minderen. Zo wilde ik per se iedere dag zichtbaar zijn op social media, maar ik merkte dat ik kanalen vergat of mezelf ertoe moest zetten. Bloggen is leuk, maar mezelf dwingen iets te schrijven omdat het al even geleden is dat er iets is gepubliceerd, gaat gewoonweg niet. Ik heb gelukkig ook geen belofte gemaakt om bijvoorbeeld iedere week iets te publiceren. Soms heb ik geen tijd, geen onderwerp of komen de juiste woorden niet. Ik besloot die druk te laten varen en te zien wanneer de inspiratie weer zou komen. Daarom is het even stil geweest. Ik moest als het ware even resetten. Kijken naar wat ik wilde doen in plaats van wat ik vond dat ik moest doen. Gek genoeg vallen er nu vanzelf zaken op zijn plaats.

Nog steeds blijven er dingen over die ‘moeten’, maar ook hier komt langzaamaan structuur in. Het helpt mij de druk niet zelf op te voeren. Lukt iets niet, dan ga ik iets anders doen. Ik probeer steeds meer naar mijn gevoel te luisteren. Gaat mijn lichaam in de startblokken, dan ga ik en probeer ik het niet weg te redenen (ja maar, kan ik niet beter…. Is het wel verstandig? Kan ik niet beter wachten?). Kost iets te veel negatieve energie, dan laat ik het voor wat het is. Dat klinkt allemaal simpel, maar probeer een eigenwijs brein er maar eens van te overtuigen dat het zo moeilijk niet hoeft te zijn. Er is heel wat aan vooraf gegaan, maar in het vooruitzicht ligt een goede oogst!