Het klinkt heerlijk: je wordt uit jezelf wakker, bedenkt dat het weekend is en dat het toch echt te vroeg is om op te staan. Je blijft liggen, valt weer in slaap en zo rond 10 / 11 uur is het dan echt op. Je komt je bed uit, trekt pyjama en sloffen aan en klaar. Je slentert op zombiemodus naar beneden om daar op de bank te ploffen en er niet meer van af te komen. Maar dat is dan gelijk mijn probleem met pyjamadag: ik blijf in zombiemodus hangen. Ik word de zombie.

Lekker toch, zou je zeggen? Maar ik krijg dan vervolgens echt niks meer gedaan. Geen dingen die noodzakelijk in het weekend moeten gebeuren omdat je 40 uur werkt, maar ook geen leuke dingen zoals lezen. Alles lijkt te veel en hoe je ook tegen jezelf zegt dat het lekker is, aan het eind van de dag houd je er een rotgevoel aan over. En dat kan toch niet de bedoeling van een lekker weekend zijn.

Dus na jaren van proberen en mezelf voorhouden dat een pyjamadag echt wel lekker is, geef ik het toch op. Ik sta op als ik wakker word, gooi mijn haar in een staart, doe een beetje mascara op en kleed me aan. Ondertussen word ik steeds een beetje minder zombie. Het geeft me een wat energieker en minder lamlendig gevoel en dat zorg er weer voor dat ik toch wat dingen voor elkaar krijg. Wel op een lekker rustig weekend-tempo, maar aan het eind van de dag blijf ik niet met het gevoel van een verloren dag zitten. Dat werkt bij mij een stuk beter dan een pyjamadag en dus blijft het hoopje pyjama op me wachten tot ik weer naar bed ga.

Heb jij ook regelmatig een gevoel van een verloren weekend? Probeer dan eens wat meer structuur aan te brengen. Wie weet helpt het jou ook.

Geniet jij altijd van een pyjamadag?