Je hebt mensen die spinnen vies vinden, ze liever niet in huis hebben, ze eng vinden en je hebt mensen die liever doodgaan dan met een spin geconfronteerd te worden. In die laatste categorie viel ik.

Ik ben altijd al panisch geweest voor huisspinnen of groter. Hooiwagens of kruisspinnen hebben me gek genoeg nooit geïnteresseerd. Het ging mij echt om de tarantula’s van Nederland: de monsterlijke huisspinnen. Bij het zien van het monster komt eerst de ijselijke gil en daarna het vluchten uit de betreffende kamer. Dat was nooit echt een probleem, want voorheen was er altijd iemand die mij kon redden van het angstaanjagende beest. Helaas is dat, nu ik voor het eerst in mijn leven alleen woon, wel anders.

Waarom zet ik het huis liever in de fik dan terug naar binnen te gaan met het risico dat plotseling zo’n monster weer verschijnt? Waarom zie ik het als angstaanjagende monsters? Het antwoord op die vragen is gelijk het meest frustrerende van het hele verhaal: ik weet het niet. Ik heb geen idee waar de angst vandaan komt en tot voor kort wist ik ook niet hoe ik ervan af moest komen. Eerlijk gezegd wilde ik me daar voorheen ook niet in verdiepen, maar een tijdje geleden had ik geen keuze meer. Toen moest ik het onder ogen zien. Dit kon zo niet langer: ik ben klaar met spinnenangst!

Gootsteenmonster 

Nietsvermoedend liep ik op een ochtend de keuken in. Ik pakte iets van het aanrecht en meteen kwam de ijselijke gil: in de enige gootsteen die mijn keuken rijk is, zat een monster. De eerste instinctieve reactie diende zich aan: spullen pakken, huis ontvluchten en ontbijt en lunch in de supermarkt regelen. Gelijk gevolgd door een wat rationelere conclusie: dan zal je dus ook het avondeten buitenshuis moeten regelen en dat voor waarschijnlijk de rest van je leven, want ik had wel begrepen dat het oppervlak van een gootsteen of bad zo glad is, dat een spin daar niet meer uitkomt. Realisatie: hij zit er dus vanavond nog. Alsof het plotseling 20 graden vriest, trilt mijn lichaam ongecontroleerd en volgt de hysterische huilbui. Wat moet ik nou? Daarna volgt, hoe tegendraads ook, de nieuwsgierigheid: wat doet dat beest daar? Ik schuifel millimeter voor millimeter naar de gootsteen tot ik het monster net kan zien: hij heeft iets! Maar wat? Ik dwing mezelf een foto te maken, pak mijn camera en omdat ik natuurlijk niet te dichtbij kan komen, blijf ik bij de deuropening staan en zoom in. Het monster heeft een gebakken spekje te pakken (klik hier voor de foto). Het spekje is, tot mijn grote schrik, nog iets groter dan zijn lijf. Werkelijk, eten die beesten nog spekjes ook?!

Maar goed, het probleem gaat zich dus niet vanzelf oplossen. Wat te doen? Doden zie ik niet zitten, dat vergt te veel interactie met het monster. De stofzuiger is ook geen optie, want dat gaat te ongecontroleerd. Een glas met papiertje? Dat komt echt veel, veel, veel te dichtbij. De kraan aanzetten met heet water is ook geen optie, want dan moet ik over de spin heen buigen om bij de kraan te komen. Nee, gek genoeg gaat mijn voorkeur uit naar een hulpmiddel waar ik al eerder over hoorde, maar waarvan ik nooit gedacht had het te gaan gebruiken omdat er dan toch een verbinding is met de spin: een speciale spinnenvanger, de BugAway. Nu lijkt het mijn enige redding. Waarom dan toch niet gewoon de stofzuiger? Omdat mijn hoofd nou eenmaal raar werkt en zo’n BugAway speciaal ontwikkeld is voor het vangen van onder andere spinnen. Dat geeft mij vertrouwen en dus besluit ik de spinnenvanger aan te gaan schaffen. Ondanks het tegenstribbelen van mijn lijf, dwing ik mezelf op het aanrecht ontbijt en lunch te maken (maar wel zonder kopje thee, want daarvoor moet ik te dicht bij het monster komen) en vertrek naar het werk. Na een rit van ongeveer 20 minuten kom ik nog steeds trillend op het werk aan en ga gelijk op zoek naar de BugAway. Ik kom er wel achter dat die alleen via internet te bestellen is en na mijn bestelling op Vivara.nl afgerond te hebben, hoop ik maar dat de aangekondigde maximale duur van 5 werkdagen niet op mijn bestelling betrekking heeft.

Menu van de huisspin

Eten spinnen eigenlijk spekjes? Normaal gesproken vangt de huisspin een prooidier dat in zijn web terechtkomt, maar als hij erg hongerig is, zal hij het web verlaten om een prooi te gaan zoeken. Als de spin een prooi eenmaal heeft gevangen, wordt deze met een enzymenvloeistof geïnjecteerd en vervolgens leeggezogen (bron: InfoNu, zonder foto’s). Ik kan me voorstellen dat zo’n spekje dezelfde voedingsstoffen bevat dan een insect, dus klinkt het logisch en inderdaad: bij thuiskomst was er nog een klein verschrompeld stukje spek over, maar Meneer Spin zat er nog altijd.

Arachnofobie

Een fobie is een extreme, irrationele angst voor een situatie, plaats, object, persoon of dier. Uitspraken als: “Zo’n spin is banger voor jou dan jij voor hem”, “Jij bent veel groter dan zo’n spin hoor” en “Ze doen niks”, helpen dan ook niet. Rationeel weten we dat echt wel en dat maakt onze angst dus ook irrationeel, maar niet minder echt en vervelend. Volgens de Hersenstichting wordt van een fobie gesproken als de angst het dagelijks leven ernstig belemmert en om dat feit maar eens kracht bij te zetten, paste ik bij thuiskomst mijn avondeten op de situatie aan. Ik zorgde voor wokgroenten met wokaardappelen en een stukje vlees zodat ik geen gootsteen nodig had. Gelukkig had ik ondertussen de bevestiging dat de redding nabij was: de BugAway was opgestuurd.

Ervaring BugAway

De dag nadat Meneer Spin had besloten zich in mijn gootsteen te vestigen, werd de BugAway met lange steel geleverd. De steel is ca. 59 cm lang en het vangbakje ca. 14 cm, zodat er ongeveer 73 cm tussen jou en het monster zit. Dat klinkt weinig, maar uiteindelijk valt het mee en met een langere steel had ik hem niet in de gootsteen kunnen gebruiken vanwege de keukenkastjes. Thuisgekomen begaf ik me gewapend met spinnenvanger naar de keuken, waar het eerste probleem zich aandiende: het monster was in het putje gaat zitten. Dat betekende dat ik hem zou moeten laten lopen om hem te kunnen vangen. Oké, diep ademhalen, je kunt het! Een tikje met de spinnenvanger zorgde ervoor dat Meneer Spin op het gladde oppervlak ging zitten. Ik had me al voorbereid door het vangbakje open te draaien alvorens op jacht te gaan, dus nu hoefde ik het er alleen nog overheen te zetten. Daarna liet ik de spinnenvanger los om bij te komen van stap 1. Stap 2 was het dichtdraaien van het bakje. Je hebt daar 2 handen voor nodig: eentje om de steel vast te houden en eentje om rustig en beheerst met het handvat het bakje dicht te draaien. Het kan eventueel ook met 1 hand, maar dan moet je flink drukken op de spinnenvanger. Vervolgens zit de spin gevangen en je kunt nog precies zien waar die blijft (klik hier voor een foto met spin). Tijd om naar buiten te lopen en de spin in de groencontainer te laten vallen. Dat ging alleen niet helemaal zoals verwacht. Waarschijnlijk houden spinnen niet zo van vallen en op het moment dat ik het bakje opende, zocht hij houvast aan de buitenkant van het vangbakje. Onder een luide gil en het slaan van de spinnenvanger tegen de container, verdween de spin, maar dan is de controle gelijk ook weg.

“Gelukkig” kreeg ik ’s avonds nog een kans om te oefenen, toen ik vanuit mijn ooghoek een zwarte vlek van onder de bank onder de stoel zag schieten. Uiteindelijk begaf de zwarte vlek zich naar de muur waar dilemma 2 van die dag zich openbaarde: er stond een stoel in de weg. Heel voorzichtig schoof ik de stoel millimeter voor millimeter weg. Ik had verwacht dat de spin daardoor zou schrikken en wegrennen, maar tot mijn verbazing bleef die rustig zitten. Ook toen ik de BugAway behoedzaam tegen de muur aanhield en voorzichtig naar beneden schoof, leek de spin niet in de gaten te hebben wat hem te wachten stond. Ik kon de spinnenvanger rustig over hem heen zetten en het bakje dichtdraaien. Maar wat nu te doen, aangezien de container niet zo’n beste keuze was? Ik besloot naar het grasveldje naast mijn huis te lopen, daar de spinnenvanger op de grond te zetten en het bakje rustig en gecontroleerd open te draaien. Nu wil het weleens voorkomen dat je dan toch nog een beetje moet tikken met de spinnenvanger om te zorgen dat Meneer Spin van de dichte kant van het bakje afgaat, maar ook dat kan allemaal gecontroleerd. Zodra hij op het gras zit, til je de spinnenvanger op en loop je weg.

Ik vind de BugAway ideaal. Het helpt mij om, ondanks mijn panische angst, een spin weg te krijgen en ik heb ook meer over spinnen geleerd. Bijvoorbeeld dat je ze gecontroleerd en rustig kunt vangen en dat ze niet bij minste of geringste gaan rennen.

Spinnenangstvrij

Helaas betekent dit niet dat ik helemaal vrij ben van spinnenangst. Ik vind ze nog steeds griezelig en schrik nog steeds als ik er plotseling mee wordt geconfronteerd. Het zullen nooit mijn lievelingsbeesten worden, maar ik heb mijn angst nu wel beter onder controle omdat ik het gevoel heb de spin onder controle te hebben. Zoals de wijze meneer Gold zei: “Als je ergens controle over hebt, hoef je er niet meer bang voor te zijn”.

Wat is jouw grootste angst?